We trekken weer naar onze school. Het is aswoensdag vandaag. We ontmoeten de school2school kinderen in kleine groep en stellen elkaar vragen over vastenperiode en rituelen. In de school volgen hindoes, christenen en moslims samen les. Enkele meisjes vertellen dat zij als hindoe ook Jezus belangrijk vinden. In de staat Tamil Nadu leven verschillende religies meer in harmonie dan in het noorden van Indian
’s Avonds zullen we in de woonst van Priya, een leerkracht, een huisaltaar zien waar naast Vishnu en Ram een beeldje van moeder Maria staat.
Verder op het programma in de school staan volley, “throwball” en het tekenen van rangoli’s. Dit zijn een soort mandela’s gemaakt van maismeel die men vroeger elke dag aan de ingang van de woonst tekende als teken van voorspoed in het huis.
Na tea time rijden we naar Anbu Illam. Dit is ook een weeshuis of “huis van liefde” van Don Bosco. Het is deze plek die twee maanden geleden getroffen werd door een cycloon. Onze leerlingen hebben door chocolaatjes en pannenkoeken te verkopen een mooi bedrag verzameld om te helpen bij het herstel. Via deze weg ook bedankt aan allen die ons hierbij geholpen hebben!
Er wonen 42 jongens in het huis. De meeste zijn wees, sommige hebben een ouder maar die kan niet voor hen zorgen. We voelen een warme sfeer en liefdevolle omgang met de kinderen. Het blijft moeilijk om de slaapzalen te zien met kleine metalen bedden en alle bezit dat een kind heeft, dat past in een kleine kist.
De directeur vertelt dat er vele sloppenwijken in Chennai zijn. We zagen er in het begin van de week eentje daarvan aan de kust bij de vissers. Maar de armoede is overal, op straat en bijvoorbeeld in het paar schoenen van een kind op school waar de tenen zichtbaar zijn doordat de voorkant helemaal versleten is. De regering lijkt vele initiatieven te nemen om mensen vooruit te helpen. Zo is er gratis onderwijs voor kinderen tot 18 jaar, arme vrouwen krijgen een brommer zodat ze naar hun werk kunnen rijden en er is een soort noodnummer dat men kan bellen wanneer men een straatkind ziet, zodat dit kind na registratie bij de overheid opgevangen kan worden in een weeshuis.
Verder is het ondertussen normaal om als gezin 1 of 2 kinderen te hebben en speelt het kastensysteem in stedelijke gebieden geen rol meer. Op school weet men van elkaar niet welke kaste men heeft en ook de zogenaamde untouchables kunnen er les volgen.
Regelmatig verwijst men naar het platteland waar het leven een stuk moeilijker is.
De jongens in Anbu Illam lijken te genieten van de dansjes die ze voor ons doen en uiteindelijk dansen we samen.
We eindigen onze avond in het huis van Priya, een ontzettend enthousiaste en fijne leerkracht van onze school. De directeur en Sheeba, Alagappan en Sagarajaj, de 3 andere leerkrachten van het Don Bosco school2school team zijn er ook met hun gezin.
De directeur vertelt dat er vandaag een zoekactie werd gehouden. Terwijl de leerlingen een mis bijwoonden werden de boekentassen van de leerlingen doorzocht. De bedoeling was om chocolaatjes en geschenkjes te onderscheppen die de leerlingen bij zich hadden om af te geven voor valentijn!
De oudste 2 klassen hadden zelf een dag vrijaf gekregen omdat men geen verliefde koppeltjes wil zien op school. De samenleving verandert enorm snel, door sociale media komt de westerse wereld en de daarbij horende moraal binnen.
Het is een ontspannen avond op deze gezellige plek, omringd door zulke liefdevolle mensen. We voelen ons in wonderland…
