We trekken vandaag voor de laatste maal naar school. Het is een dag van afscheid nemen en vooruit kijken. In de voormiddag zitten we samen met leerkrachten en leerlingen om samen te bepalen wat de volgende acties binnen ons school2school project kunnen zijn. Online zullen we verder werken, de centrale thema’s zijn klimaat, vrede en het belang van onderwijs. Via de jeugd proberen we vonkjes te geven om de wereld beter te maken. Concrete acties worden bedacht, een planning wordt opgemaakt.
We nemen afscheid, wisselen cadeaus en nemen de verplichte groepsfoto’s. Honderden keren hebben we de voorbije week op een rij moeten staan met mensen om een foto te laten nemen. Ondertussen voelt het aan als een komische sketch. We trekken na het afscheid op school naar de “mall”, een moderne plek die een ander Indië toont. Een Indië met westerse winkels en McDonald’s.
Daarna trekken we voor onze laatste maaltijd naar het huis van een leerling. Ook hier zijn onze school2school collega’s en de directeur gezellig aanwezig. Een buur is kok in Dubai en is net een tweetal weken terug om daarna weer voor een jaar te werken in Saoedi-Arabië. We krijgen een heerlijk Indisch maal.
Shoba begeleidt ons op de laatste tocht met het busje door Chennai, de stad die nooit slaapt. Het wordt een zoektocht naar de laatste geschenkjes die leerlingen willen. Zowel de chauffeur als Shoba zijn een uur aan het bellen en rondrijden om iets te zoeken dat een leerling nog wilde. Op die wijze is het al een hele week. De energie die mensen in ons steken is enorm, de warmte die mensen uitstralen voelbaar. De mensen hebben op korte tijd een plekje in ons hart gekregen.
